Angora tavşanı, yumuşak ve uzun tüylere sahip olan bir tavşan türüdür. Ankara tavşanı olarak da bilinir. Bu canlıların kökeni Ankara ilimizdir. Buradan tüm dünyaya yayılmışlardır. Anadolu'da 1700'lü yıllarda nesli tükenmiş olsa da daha sonradan yeniden ülkemize getirilmiştir. Yününden faydalanıldığı için birçok ülkede Satin, Dev, Fransız, İngiliz gibi farklı varyeteleri üretilmiştir. Bu tavşan türünün yetiştirilmesinin amacı yün elde etmektir. Koyun yününe göre ısıtma özelliği iki kat daha değerli olan bir yündür. Tavşanların beslenmesi ve yünlerinin kırkılacak zamana gelene kadar korunması için özel alanlara ihtiyaç duyulmaktadır.

Bu tavşanların başı yuvarlak ve orta boyda, boynu kısadır. Kulaklarının ucunda püskülü olup, iki yana açık ve diktir. İç yüzeyleri ince, seyrek ve kısa tüylerle kaplıdır. Dış yüzeyleri ise ipeksi yapıda, ince ve uzun tüylerle kaplıdır. Beyaz tavşanların gözleri kırmızıdır. Bunun nedeni vücutlarında renk veren pigmentler olmadığından, yani albino olduklarındandır. Uzun tüylerle kaplı ayakları, ince ve uzundur. Kemikleri ince olmasına rağmen, sağlam yapıdadır. Yaklaşık olarak canlı 3,5-4 kg gelirler. Ergenlik döneminde dişiler erkeklerden daha ağır olurlar. 3-4 aylık oldukları zaman cinsel olgunluğa ulaşırlar. Ancak çiftleşme için 7-8 aylık olmaları uygundur. Dişiler bir batında 5-6 tane yavru doğururlar. Fakat sütten kesildikleri 6 hafta içinde, ortalama üç yavru hayatta kalabilir.

Yünleri değerli olan tavşanlar, özellikle iş gücü açısından zayıf olan ülkelerde daha fazla üretilir. Bu tavşanlardan ortalama olarak 4 yıl yün alınabilir. Farklı tipleri olmasına rağmen, en fazla albino beyaz Ankara tavşanı tercih edilir. 12 değişik renkte Angora tavşanı bulunmaktadır. Yemiş olduğu yemleri kolayca ete çevirebildiklerinden, beslenmelerinde sorun yaşanmaz. Yediği 2,5-3 kg yemi, 1 kg ete çevirebilirler. Başka canlılarda bu oran daha yüksektir. İyi kalite olan tüyler etol, şapka, manto gibi giysilerin yapımında, daha düşük kaliteye sahip olan tüyler ise oyuncak, terlik yapımında kullanılırken, yünü alınmış olan derilerde yem ve yapıştırıcı elde etmekte kullanılır. Tavşanların ilk kırkımı 2 aylık olduklarında yapılır. 3 ayda bir kırkılarak, yılda bir tavşandan 800-900 gram Angora yün elde edilir. Yün veriminin yaş, cinsiyet, mevsim, gebelik, canlı ağırlık gibi çevresel etkenlerden dolayı farklı olduğunu belirtmek gerekir. Dişilerin yün verimi erkeklere göre %15-20 daha fazladır. Dişilerde gebelik durumunda yün verimi 1/3 oranında azalma gösterir. Erkekler kısırlaştırıldığında yün verimi %15-20 oranında artmakta, bunun yanında yem tüketimi azalarak, tavşanların sakinleşmesine sebep olur. Böylece tavşanlar toplu halde bakılabilir. Bu tavşanların ölümünün yarısı kırkım yapıldıktan sonraki hafta olur. Bu yüzden soğuk aylarda kırkım yapılmaması yerinde olur.

Tavşanların derisi ve ayak kemikleri arasında yumuşaklık veren kas tabakası yoktur. Kemikler ve deri üzerine gelen basınç tamponlanır. Ayak tabanındaki deri çok ince olduğundan, taban yaralarına sık rastlanır. Oluşan ağrılardan yem tüketimi düşer ve yün verimi düşerek, ömrü kısalır. Bu yüzden tavşanlar 3-4 aylık olduğunda, bireysel kafeslere alınmalı, bakımları yapılmalı ve yün verimi artırılmalıdır. Kafeslerin ölçüleri 70X90X60X45 olmalıdır. Küçük boy kafeslerde bacaklarını yeterince uzatamayacaklarından, arka ayaklarına yüklenirler ve ayak tabanlarında yara oluşmaya başlar. Ayrıca küçük kafeslerde yünlerde keçeleşme artmaktadır. Kafeslerde tabanlık yoksa, ayak tabanlarının yaralanmasını önlemek için ahşap ızgara kullanılmalıdır. Izgara yünlerin temiz kalmasına yardımcı olacak şekilde düzenlenmelidir. Bu tavşanlarda elde çiftleştirme yöntemi uygulanmaktadır. Üreme verimleri diğer tavşanlara göre yarı yarıya düşüktür. Uzun tüyler yem tüketiminde azalmaya, dişilerde embriyonik ölümlere, üreme veriminin düşmesine neden olur. Ovulasyon uyarılma ile olduğundan, dişiler kırkım yapıldıklarında çiftleştirilir. Bu gebe kalma olasılığını %70 yükseltir. Sıcak günlerde çiftleştirmeye ara verilmelidir. 3 yaşla birlikte yün üretimi ve üreme hızla azalır. Erkeklerde sperma üretimi 40-50 günde başlar, olgunluk 110. güne kadar devam eder. Yine de çiftleşme için 135.-140. gün beklenmelidir. Dişilerde ise 131 ve 140. günde çiftleştirilme uygundur. 33 gün süren gebelik süreleri vardır. Yılda 10 kez gebe kalabilirler.

Tavşanlar günde yaklaşık olarak 170 gram yem tüketirler. Angora tüyündeki keratin, kükürtlü amino asitler yönünden zengindir. Bu yüzden yemlerinde amino asit %0,7-0,8 oranında olmalı, besinler %16-17 ham protein, %2-3 yağ, %16,5 ham selüloz içermeli ve 2750 kcal/kg enerji olmalıdır.