Tavşangiller familyasını meydana getiren tüm memeli türlerine tavşan adı verilir. Tavşangiller familyasında neredeyse 60 adetin üzerinde farklı cins bulunmaktadır. Kulakları ve arka bacakları uzun olan tavşanların kuyrukları genellikle uzun kıllarla kaplıdır. Tavşanlar ufak ve orta boylu memelilerdir. Hızlı gelişim gösterirler. Arka ayaklarının her birinde 4 parmak, ön ayaklarında ise 5 parmak bulunur. Arka ayakları ön ayaklarına göre her zaman daha uzundur. Ayak tabanlarının tüylü olması koşarken hızlarını artırır. Tavşanların işitme duyuları oldukça iyidir. Tavşangiller familyasından olan her tür, ortalama olarak 25-29 cm boylarında ve yaklaşık 300 gram ağırlığındadır. Tavşanlar otobur hayvanlardır. Öncelikli besin kaynakları otlar, bitkiler, yapraklar, meyveler ve tohumlardır. Sindirim sistemleri yediklerini iki seferde öğütecek şekildedir. Yaşam alanları cinslerine göre çeşitlilik gösterir. Çöllerden dağlara, ormanlara, bataklıklara kadar pek çok coğrafi ve iklimsel koşulda yaşayabilen cinsleri vardır.

Yaban tavşanları dıştan bakıldığında çok ince tüylere sahiptir. Kulak rengi diğer tavşanlarla oldukça benzerdir. Kış aylarında grimsi bir renge bürünürler. Ortalama ömürleri 3-4 yıl kadardır. Gözleri oldukça iri ve yuvalarından biraz çıkıktır. Göz rengi kahve-sarı ya da turuncu gibidir. Görme yetileri oldukça gelişmiştir. Yan taraflarını dahi çok iyi görebilirken önüne baktığında çok net göremezler. Bunun nedeni gözlerinin bir düğme gibi yan tarafta olmasıdır. Ayrıca hareket eden nesneleri de çok iyi takip ederler. Gece görüşleri de oldukça kuvvetlidir; hava kararsa bile görme yetilerinden bir şey kaybetmezler. İşitme duyuları da gayet iyidir. Kendisine seslenildiğinde kafasını kaldırarak kulaklarını diker. Endişeli bir durum olduğunda arka ayaklarının üzerine kalkarak yüksekten dinlemeye çalışırlar ve kafalarını çevirirler. Kulak boyları yaklaşık 10-14 cm'ye kadar ulaşabilir. Yaban tavşanı aynı zamanda atlet ve maraton koşucusuna benzer; son derece hızlıdır. Yaz aylarında yeşil otlar, mantar, meyve yerken kış aylarında ise ağacın kabukları ile kurumuş otlar yerler. Pek göç etmezler; her mevsim aynı bölgede kalarak yaşamlarına devam ederler. Ormanlık ya da açık arazi olan yerlerde, bataklık çevresinde yaşarlar.

Bu tavşan cinsinin kökeni Ankara ili olduğu için halk arasında Ankara tavşanı olarak bilinir. 1700'lü yılların başında nesli tükenmeye başlamıştır. Takip eden yıllarda Anadolu'dan ülkemize getirilmiştir. Yumuşak ve uzun tüylere sahip olan bir tavşan türüdür. Bu tavşan türünün yetiştirilmesinin amacı yün elde etmektir. Elde edilen iyi kalitedeki tüyler etol, şapka, manto yapımında ve daha düşük kalitedeki tüyler ise oyuncak, terlik yapımında kullanılır. Bu tavşanlardan 3 aylık periyotlarda kırpılma sonucu yılda 800-900 gram Angora yünü elde edilir. Angora tavşanlarının ölümü kış aylarında genellikle kırpım zamanından 1 hafta sonra gerçekleşir. O nedenle kış aylarında kırpılma yapılmamasına dikkat edilmelidir. Ortalama olarak 4 yıl yün alınabilir. Koyun yününe göre ısıtma özelliği iki kat fazladır. Bu tavşanların başı yuvarlak ve orta boyda, boynu kısadır. Kulakları iki yana açık ve kulak uçları püsküllüdür. Kulakların içi ince, seyrek ve kısa tüylerle kaplıdır. Vücutlarında renk veren pigmentler olmadığı için gözleri kırmızıdır. Ayakları ince ve uzun yapıda olup, üzerleri uzun tüylerle kaplıdır. Kemikleri ince yapıda olmasına rağmen oldukça sağlamdır. 12 farklı renkte Angora tavşanı vardır. Farklı tipleri olmasına rağmen en fazla beyaz renkteki Albino cinsi Angora tavşanı tercih edilir.

Genel olarak aktif hareket eden hayvanlardır. Alaca karanlıkta ya da gece daha aktif hareket ederler. Üst dudakları oldukça içeridedir ve derin bir şekilde yarık varmış gibi bir görüntüleri vardır. Çeşitli renkleri vardır fakat genellikle ana renkleri kahve-beyaz, siyah-beyaz, kül rengi ve sarıdır. Çok hızlı ürerler. Bulundukları ortamın sıcaklığının 10 derecenin altına inmemesi ve 30 derecenin üzerine çıkmaması gerekir. Kendi temizliklerini kendileri yaparlar, bu nedenle ayrıca yıkanmalarına gerek yoktur. Ortalama olarak 7 ila 12 yıl arasında yaşarlar. Tamamen otobur oldukları için neredeyse yeşil olan her şeyi yerler. Dereotu, maydanoz, salatalık, lahana, karnabahar yaprakları ve yeşil fasulye gibi yeşil sebzeleri yemeyi diğerlerine göre daha çok severler. Diğer tavşan türlerine göre çok fazla su tüketirler. Gün içerisinde neredeyse 300-600 ml su tüketirler. Doğaları gereği sürekli olarak bir şeyleri kemirirler. Her gördüğü şeyi yemeye çalışırlar, bu nedenle eşyaları onlardan uzak tutmakta fayda vardır. Kulakları yanaklarına kadar uzanır. Ağırlıkları 850 ile 1200 gram arasındadır. Anatomik yapıları oldukça hassastır, doğru tutulmadığı takdirde bel kemikleri kırılabilir. Bir de kulakları çok hassastır. Asla kulaklarından tutulmamalıdır. Fazla uzayan tırnakları zemine basarken acı verdiği için kısa sürede kesilmelidir. Mevsim geçişlerinde hava değişikliği nedeniyle tüylerinde dökülme olması oldukça olağandır.

Yukarıdaki tavşan cinsleri, farklı coğrafi ve iklimsel koşullara uyum sağlayabilen, çeşitli özellikleri ile dikkat çeken türlerdir. Doğru bakım ve beslenme ile uzun yıllar sağlıklı bir şekilde yaşayabilirler.